ഓര്‍മ്മയിലെ ഓണത്തുമ്പികള്‍ !

ഓര്‍മ്മയിലെ ഓണത്തുമ്പികള്‍  !

      പൂത്തുമ്പികള്‍ പോലെ തുമ്പച്ചെടികള്‍ തോറും ചടുലതയോടെ പാറി നടന്ന ചില ഓണക്കാലങ്ങള്‍ . ചുവന്നതും കറുപ്പും തവിട്ടും നിറങ്ങളില്‍  ചിറകുകളുള്ള ഒരു പാടെണ്ണം ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു .അന്നൊക്കെ പൂക്കള്‍ തലേന്ന് ശേഖരിച്ചു വെയ്ക്കുമായിരുന്നു ! ഇങ്ങനെ പറയാന്‍ ഒരു കാരണമുണ്ട് : അക്കാലത്തെന്നോ വായിച്ച 'ബാലരമ'യില്‍ ആണെന്നു തോന്നുന്നു, രാവിലെ ഉറക്കമുണര്‍ന്ന് പൂക്കള്‍ ശേഖരിക്കുകയും മുറ്റത്തു ചാണകം മെഴുകി പൂവിടുന്നതും ഒക്കെയായിരുന്നു അതിലെ കഥകളില്‍ വായിച്ചിരുന്നത്. എന്നാല്‍ കുഞ്ഞുവീബീയും അനിയത്തി അനിലയും ഒക്കെ ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നതോ ! സ്കൂള്‍ വിട്ടു വന്നാല്‍ കാപ്പി കുടിച്ച് നേരെ പൂവട്ടിയുമായി ഓടുകയായി. ഓപ്പോള്‍മാര്‍ , അന്യേട്ടന്‍, കരുവന്നൂരെ ഗീത,വിജയന്‍,സജീവ് എന്നിങ്ങനെ ഒരു സംഘം കുട്ടികള്‍ ഞങ്ങളുടെ ഇല്ലപ്പറമ്പില്‍ മത്സരിച്ച് പൂക്കള്‍ ഇറുത്തെടുക്കും. തുമ്പപ്പൂക്കള്‍ ,കാശിത്തുമ്പകള്‍ , കൊങ്ങിണിപ്പൂക്കള്‍ .....ഒപ്പം ചില പേരറിയാപ്പൂക്കള്‍ ... ഒരു ഉരിഗ്ലാസോളം പോന്ന പൂവട്ടികള്‍ ! നാഴി കൊണ്ടേക്കാവുന്നവയും ഇടയ്ക്കെന്നോ കണ്ടതായി ഓര്‍ക്കുന്നു. ചെറുതായാലും വലുതായാലും പൂക്കള്‍ കഴിയാവുന്നത്ര കുത്തി നിറയ്ക്കുമായിരുന്നു.ആരാണവ കൊണ്ടത്തന്നിരുന്നത് ?! 'ഓടക്കുട്ടപ്പ'നായിരുന്ന്വോ  ?! അങ്ങനെയാണ് മങ്ങിയ സ്മൃതിമണ്ഡലത്തില്‍ 'തെളിയുന്നത്' ! ചൂളയില്‍ ചുട്ടു ചുവപ്പന്മാരായ 'തൃക്കാക്കരപ്പ'ന്മാരെ കൊണ്ടു വന്നിരുന്നത് അയാളായിരുന്നു . പൂവട്ടികളോ ? നല്ല ഓര്‍മ്മയില്ല . അച്ഛന്‍ എവിടെ നിന്നെങ്കിലും വാങ്ങിച്ചു തരികയായിരുന്ന്വോ ? എന്തായാലും നീളന്‍ ചരടില്‍ കാട്ടുകൈതയോലകള്‍ കൊണ്ടായിരുന്നു അവ മെടഞ്ഞെടുത്തിരുന്നതെന്ന് തോന്നുന്നു . തഴപ്പായയുടെ അതേ അസംസ്കൃതവസ്തു ഉപയോഗിച്ചായിരുന്നു എന്ന് തീര്‍ച്ച . എന്തൊരു രസമായിരുന്നു അന്നൊക്കെ ! ഇല്ലത്തെയും നടുക്കിലില്ലത്തെയും പടിഞ്ഞാറില്ലത്തെയും തെങ്ങിന്‍ പറമ്പുകള്‍ ഞങ്ങളുടെ വിഹാരരംഗങ്ങളായിരുന്നു . ഇല്ലത്തെ തെക്കേ പ്പറമ്പിന്‍റെ പടിഞ്ഞാറേ വേലിയരിക്കല്‍ നിറയേ കോളാമ്പിച്ചെടികള്‍ പൂത്തു നില്‍ക്കുമായിരുന്നു . അവ പറിച്ചെടുക്കുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോള്‍ വെള്ള നിറത്തിലുള്ള കറ കയ്യില്‍ പുരളും . ഒരു തരം രൂക്ഷഗന്ധമാണവയ്ക്ക്. എന്നാലും നിറയേ പൊട്ടിച്ചെടുക്കും . അവ പൂവട്ടികളില്‍ നിറയ്ക്കും . തുമ്പപ്പൂക്കള്‍ നിറയെ ഉണ്ടായിരുന്നത് നടുക്കിലില്ലത്തെ പറമ്പിലായിരുന്നു . അവ ആവേശത്തോടെ പറിച്ചെടുക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ മത്സരിക്കുമായിരുന്നു. അപ്പോളാണ് ചില ഉറുമ്പുകള്‍ ഞങ്ങളുടെ കൈകളില്‍ കയറിക്കടിക്കുമായി രുന്നതും ഞങ്ങള്‍ 'ശൂ' എന്നു കൈ കുടയുമായിരുന്നതും ! 

അങ്ങനെ വട്ടികള്‍ നിറയുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു വിദ്യയുണ്ട് ! പിറ്റേന്ന് പൂക്കളമിടാന്‍ പൂക്കല്‍ കുറഞ്ഞു പോകരുതല്ലോ ; ഞങ്ങള്‍ പൂവട്ടികളുടെ മുഖം തുമ്പക്കുടം നിറച്ച താളില കൊണ്ടോ എരുക്കില കൊണ്ടോ മൂടിയ ശേഷം അവയുടെ വള്ളിയില്‍  പിടിച്ച് തലയ്ക്കു ചുറ്റുമോ തോളുയരത്തില്‍ ലംബമായിപ്പിടിച്ചോ അവ കറക്കും. വെറുതെ അങ്ങനെ വട്ടം തിരിക്കുകയല്ല ; ഒപ്പം ഒരു പാട്ടങ്ങനെ ഉറക്കെ പാടും !

"കറ്റക്കറ്റക്കയറിട്ടൂ ;

കയറാലഞ്ചു മടക്കിട്ടു;

നെറ്റിപ്പട്ടം  മൊട്ടിട്ടൂ ;

ഇന്നേക്കോ നാളേക്കോ 

മറ്റന്നാളുച്ചയ്ക്കോ 

ഒരു വട്ടീ പ്പൂതാ താ താ താ ! " 

ഇങ്ങനെ ഒരുവട്ടമോ  ഇരുവട്ടമോ  പാടിക്കഴിയുമ്പോഴേക്കും പൂവട്ടികളിലെ പൂക്കള്‍ അമര്‍ന്ന് കുറച്ചു കൂടി സ്ഥലം ഉണ്ടായികഴിഞ്ഞിരിക്കും . വീണ്ടും ഞങ്ങള്‍ സന്തോഷത്തോടെ പൂക്കള്‍ ശേഖരിക്കുകയായി. ഇതിനൊപ്പം ഒരു ആര്‍പ്പു വിളിയുണ്ട് :

ആറപ്പ്വേ)))))))))) പൂയ്... പൂയ് ...പൂയ് !എന്ന് വലിയ വായില്‍ ചിരിയോടെ ഞങ്ങള്‍ മത്സരിച്ച് ആര്‍ത്തു വിളിക്കുമായിരുന്നു . 

കഴിഞ്ഞില്ല ; ഒരിക്കല്‍ എന്‍റെ വല്യച്ഛന്‍റെ മകളായ അനില എന്ന എന്‍റെ ഒരേയൊരു അനിയത്തിയാണ് ആ ഈരടി എനിക്കു പരിചയപ്പെടുത്തിത്തന്നത് : 

" തൃക്കാക്കരപ്പാ പടിക്കലും വായോ ; ഞാനിട്ട പൂക്കളം കാണാന്‍ വായോ ! "

ഇങ്ങനെ ഒരു പാട്ടുണ്ടോ എന്ന് അന്നു ഞാനദ്ഭുതപ്പെട്ടു . ഇങ്ങനെ കുഞ്ഞുവീബീയുടെയും കുഞ്ഞനിലയുടെയും കരുവന്നൂരെ കുട്ടികളുടെയും ഒക്കെ ഈ വിധത്തിലുള്ള ശബ്ദഘോഷങ്ങള്‍ കൊണ്ട്  ഞങ്ങളുടെ ഇല്ലപ്പറമ്പുകള്‍ ശബ്ദ മുഖരിതമാകുന്ന സായാഹ്നങ്ങള്‍ ; അവധി ദിനങ്ങള്‍ . 

ആ ദിനങ്ങള്‍ തിരിച്ചു വരില്ല . ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ക്ക് അന്യമായ ഒരു ഓണക്കാലം.  എല്ലാം പക്ഷേ ഓര്‍മ്മത്തുമ്പികളായി ഇന്നും സ്മൃത്യന്തരീക്ഷത്തില്‍ പാറി നടക്കുന്നു. അവയെ ഓര്‍മ്മയുടെ വെയില്‍വെട്ടത്തില്‍ കാണാന്‍ എന്തൊരു സുഖം ! ഞാനിനിയും അവയെ ഇങ്ങനെ കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കും ! നിങ്ങളോ ?! 

<